Zawody Treningowe o Puchar Hopstera!

            Zawody już dawno za nami, a ja publikuję taki post dopiero teraz. Ogólnie to raczej nie będę pisała na blogu o każdych naszych zawodach, bo z czasem jednak to może zrobić się nudne. W przyszłości będą się prędzej pojawiały ogólne podsumowania tego gdzie byliśmy i jak nam poszło. Co mnie jednak podkusiło do napisania tego wpisu? A no to, że zawody treningowe o puchar hopstera były naszymi pierwszymi zawodami w życiu. Nigdy nie brałam udziału w takim czymś z moim psem, ani nie widziałam tego na własne oczy na żywo. Mogłam jedynie bazować na filmach z internetu, które jak wiemy, nie pokazują wszystkiego.

Fot. Ania Jagła

Plan startu w zawodach narodził się już bardzo dawno temu, kiedy już coś tam robiłam z Fuksem w tym kierunku. Miałam już nawet startować raz w Annówce, ale ostatecznie zrezygnowałam. Dlaczego? Dlatego, że Fuks miał duży problem z socjalem. Nie chciałam narażać go na stres, więc zrezygnowałam. Po obozie agility z Iwoną (więcej o nim tutaj) zrozumiałam co to jest naprawdę agility. Dowiedziałam się bardzo wielu rzeczy, dzięki którym na zawodach czułam się o wiele pewniej.

Ogólnie do Tych mam jakieś 3h drogi i było mało prawdopodobne, że właśnie tam pojedziemy na nasz debiut. Długo zbierałam się na rozmowę o tym z tatą, ale w końcu odważyłam się i zapytałam czy mnie zawiezie. O dziwo nie miał z tym problemu i powiedział, że pojedziemy. Radość jaka mnie wtedy ogarnęła była nie do opisania. Oczywiście zgłosiliśmy się, zapłaciliśmy i zostało nam tylko czekać.

Fot. Ania Jagła

W końcu nadszedł ten wyczekiwany dzień. Jedziemy! Stres na początku nie dawał mi się we znaki. Kiedy zajechaliśmy na miejsce, powiedziałabym że raczej byłam podekscytowana i szczęśliwa, że mogę tu być. Strach ogarnął mnie tuż po tym jak drugie biegi kończyła klasa Open, po której była kolej na nas. Strasznie się bałam, że ułożą nam trudny tor i pogubię się w trakcie biegu (zwłaszcza po doświadczeniu z torkami Iwony na obozie xD).

Kiedy mieliśmy 8 minut na zapoznanie się z ułożeniem, latałam w tę i z powrotem, nie zważając na to co ktoś może sobie o mnie pomyśleć. Miałam jeden cel. Zapamiętać ten tor! Okazało się, że wcale nie był taki trudny jak myślałam.

Pierwszy bieg zakończył się jednak soczystym DIS'em, gdyż Fuks się rozproszył i pominął jedną hopke po czym przeskoczył ją ze złej strony. Następnie wszedł w tunel, ale coś tam poczuł i się wrócił. Mimo wszystko byłam z niego strasznie dumna, bo myślałam, że mnie kompletnie zignoruje.

Przy drugim biegu dopisało nam trochę szczęścia i pomimo rozkojarzenia Fuksa udało nam się przebiec cały torek i dostaliśmy pierwsze miejsce! Miałam przez to banana na twarzy do końca dnia, a sama wygrana zmotywowała mnie do pracy, aby w przyszłości spróbować swoich sił w klasie zero, a później w open :D

Fot. Joanna Joachimiak

Na zawodach spotkałam się także z Asią i Meggi! <3 Fuks miał mini sesje zdjęciową, a jej efekty są cudowne. Oprócz tego dostaliśmy też parę fotek z toru. Zawsze o tym marzyłam i w końcu się udało. Mam nadzieję, że w przyszłości będziemy osiągać jeszcze więcej sukcesów związanych z tym sportem. Dostałam niesamowicie dużo pozytywnej energii i motywacji. Zawody pokazały nam nad czym jeszcze musimy popracować. Fuks mimo wszystko wciąż ma problemy z koncentracją. Chociaż pamiętajmy, że biegałam z nim bez żadnej zabawki, ani jedzenia. 

Na koniec odsyłam was do filmu prezentującego nasze biegi :D